فرهنگ عام ولی خاص است

" فرهنگ به عنوان دستاورد معرفتی و فنی انسان و همه ی جوامع انسانی، "عام" است؛ یعنی در همه ی جوامع انسانی (کوچک یا بزرگ، ساده یا پیچیده)، این میراث مشترک و عمومی دیده میشود. هر گروه اجتماعی دارای ضوابط خویشاوندی، شیوه ی اقتصادی، مقررات، مناسک اعتقادی، زبان، ادبیات و هنر مخصوص به خود می باشد و هیچکدام از زمینه ها و پدیده های فرهنگی نیست که در دو جامعه یا دو قوم یا دو گروه اجتماعی کاملا شبیه به یکدیگر باشد. به عبارت دیگر، فرهنگ هر جامعه، "خاص" ِ همان جامعه است.*

* برای روشن شدن مطلب، می توانید یکی از جنبه های فرهنگی شهر یا قوم خود را با منطقه ی همجوار مقایسه کنید. مثلا "غذا و آداب غذاخوردن" به عنوان "عام بودن فرهنگ" در هر دو منطقه وجود دارد، ولی طرز تهیه، انواع، نحوه ی تغذیه، آداب مختلف و...، مطمئناً در شهر و منطقه ی شما "خاص" همان منطقه است."

مطالب مرتبط: ویژگی های فرهنگ

زمینه فرهنگ شناسی

تعریف اتوکلاین برگ از فرهنگ

" فرهنگ از نظر عامه ی مردم به معنی موفقیت هنری و فکری متعالی است و توسعه ی علم و هنر و ادبیات و فلسفه بیانگر نبوغ یک ملت است. ولی از نظر جامعه شناسان و مردم شناسان، فرهنگ علاوه بر همه اینها شامل تمامی چیزهایی است که فرد از راه تجربه و سنت آموخته است، به انضمام تمام اشیاء مادی که توسط گروه تولید می شود و آنچه را که می توان در آثار هنری یا مطالعات علمی متجلّی دید. به علاوه، در آنچه می خوریم و می آشامیم و می پوشیم، در انواع خانه هایی که بنا می کنیم، در روابطمان با اعضای خانواده خود و با سایر افراد جامعه، در نظام ارزشیابی جامعه، در آنچه می آموزیم، در تصورمان از خوب و بد، در آرزوهایمان، در نظرمان نسبت به سایر جوامع و در بسیاری چیزهای دیگر، تجلیّات فرهنگ مشهود است. "

زمینه فرهنگ شناسی

ادبیات فارسی و پیدایش جشن نوروز

" در ادبیات فارسی، جشن نوروز را مانند بسیاری دیگر از آیین ها، رسم ها، فرهنگ ها و تمدن ها به نخستین پادشاهان نسبت می دهند. شاعران و نویسندگان قرن چهارم و پنجم هجری، چون فردوسی، منوچهری، عنصری، بیرونی، طبری، مسعودی، مسکویه، گردیزی و بسیاری دیگر که منبع تاریخی و اسطوره ای آنان بی گمان ادبیات پیش از اسلام بوده، نوروز و برگزاری جشن نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می دانند. " 

. آیین ها و جشن های کهن در ایران امروز