شعوبیه و بازسازی تاریخ سیاسی ایران

" شعوبیه در کار احیا، بازسازی و تطهیر تاریخ سیاسی ایران، از "انوشیروان" آغاز کرد و دلیل آن روشن است، چون در چنین مقطعی از تاریخ ایران بود که پیامبر اسلام متولد شد و از زبان پیامبر، فخر پیغمبر را که در زمان چنین پادشاهی عادل زاده شد، جعل کردند. 

شواهد تاریخی نشان می دهد که جعل قداست و تطهیر ساسانیان از قرن اول هجری شروع شد. شعوبیه در آغاز با نقل افسانه هایی در جوامع عامیانه ی عرب و ایرانی که بیشتر جنبه ی شوخی داشت، انوشیروان را چنین ترسیم کرد که: در دوره ی خسرو اول، یک روز رویدادی سخت شگفت وهولناک روی داد، لذا اعلی حضرت بر فراز مناره رفت و بانگ زد "الصلاه جامعه" (=ای مردم! نماز جماعت. یا: ای مردم بشتابید به نماز جماعت). چنین نمؤنه هایی فراوان است، چنان که در همین یکی دو قرن پیش، از سوی پارسیان شایعاتی پراکنده شد مبتی بر آن که نامه ی حضرت علی (ع) برای رعایت حال ایرانیانی که به دین خود باقی مانده بودند ومدارا واحترام به آنان، به روی پوست سرخ آهویی پیدا شده و این نامه را با ترجمه به چاپ رسانیدند و در نسخ معدودی پخش کردند. البته ایننیز جهت تضییقاتی بود که در دوران قاجاریه برای زرتشتیان فراهم می شد و برای تعدیل آن و کاستن فشار، دست به چنین جعلی زدند."

مطالب مرتبط: نقش شعوبیه در جعل احادیث و روایات. اهداف شعوبیه از خلق روایات جعلی. نوروز در روایات اسلامی و نقش شعوبیه

جشن های آب

نخستین طلیعه ی نوروز و یادمان سیاوش در میان زرتشتیان بخارا

" سرود کین ِ سیاوش، مراسم تعزیه و نوحه خوانی و سوگواری برای سیاوش بوده است که هر ساله در روز یادمان و رخداد این حادثه، یعنی کشته شدن سیاوش برگزار می شده است و در اغلب شهرهای ماوراء النهر، چنین مراسمی برگزار می شد و سوگواران در مجالسی که به این سبب برپا می شد، نوحه خوانی را با همسرایی و هم آوایی برگزار می کردند و در دسته ها و هیئت ها، با درفش ها و پرچم ها و شبیه سازی ها، و عَلَم و کُتَل و عماری به مقصد کشتن گاه سیاوش حرکت می کردند. مدارک و اسناد به دست آمده نشانگر آن است که برخی از سوگواران، از اندام های خود با زنش، به یاد خون سیاوش، خون روان می کرده اند. این مراسم چندین روز ادامه می یافت و رسم اهدای نذور به یاد آن جوان ِ شهید و اطعام سوگواران رایج بود. نیز تصاویری باستانی از این مراسم یافت شده است. شبیه شاهزاده سیاوش را در یک عماری و جایگاه ویژه که با شکوه می ساختند قرار داده و حرکت می دادند. هیأت نوازندگان، در کنار این تخت روان می نواختند و مشایعان و سوگواران، از زنان و مردان، خود را می کوفتند و نوحه خوانی می کردند. "

جشن های آب