اسطوره ی کشت
شنبه, ۲۴ فروردين ۱۳۹۲، ۰۴:۵۶ ق.ظ
" بخش دیگری از سیاوشان، اسطوره ای است معروف، اسطوره ی مرگ و زندگی، پژمردن و بهار کردن که نمونه هایی در آیین های دیگر، چه در آسیا، چه در آفریقا و چه در آمریکای جنوبی دارد. در این داستان، خزان کامل (مرگ سیاوش) و بهارِ پس از آن (تولد کیخسرو و پس از مرگ سیاوش) و نیز رفتن سیاوش به درون آتش (به نشانه ی خزان) و زنده بیرون آمدن او (بهار) دیده می شود. "اسطوره، نمادِ مرگ و رستاخیز و تابع الگوی خزان و بهار است... آدابِ آن به منظور تشویق نیروهای آسمانی، برای ادامه دادن به بخشایش های سالانه ی منابع حیات است..."
... از نظر تاریخی باید گفت سیاوشان در عصری که دست ما دقیقاً به آن نمی رسد، عصر پیش از خط و دوره ی رواج بادخوانان* به شکل تلفیق یک بنیاد توتمیک با یک اسطوره ی کشاورزی درآمده است. "
