پوشاک اولیه انسان

" انسان های اولیه را باید بدون پوشاک و عریان مجسم کنیم. آن ها برای محافظت سر و بدن خود، تنها به موی بیشتر ِ سر و بدن خود متکی بودند. پوشاک اولیه ی انسان را شاید نتوان پوشاک نامید، پوشاک آن ها بیشتر به صورت جواهرات و زینت آلات بوده است، مثلاً پر پرندگان را در موهای خود فرو می کرده اند، یا به گردن خود صدف می آویخته اند، یا بازوبندهایی از علف به بازوی خود می بسته اند که با انها استخوان و پر را محکم سر جای خود نگه می داشته اند...

کسی نمی داند اولین لباس های انسان از چه چیز ساخته می شده است، زیرا لباس، برخلاف زینت های صدفی و استخوانی، می پوسد و اثری از خود باقی نمی گذارد. از شواهدی که ازداقوام موجود در دست داریم، می دانیم از پوست درخت، لباس تهیه می کنند. به این ترتیب که پوست درخت را چنان می کوبند تا نرم و قابل انعطاف شود. یا برای استحکام بیشتر، لایه های پوست درخت را روی هم می چسبانند. همچنین می دانیم برگ درخت را پاره می کنند و به صورت نوارهای باریک در می آورند، یا این که می دانیم چگونه پوست جانوران را به صورت لباس در می آورند. بعد به نخستین روش های بافندگی بر می خوریم - تورهایی که درون آنها پَر تعبیه کرده اند یا بوریاهایی که از نوارهای باریک برگ ساخته اند. و زمانی که انسان آموخت با تابیدن الیاف، نخ بسازد، امکان بافتن پارچه ی واقعی نیز به وجود آمد." 

آدمیان و سرزمین ها