" نزدیک غروب، دو موبد، لاله به دست، با لباس سفید - که پوشاک رسمی روحانیان زردشتی در اجرای آیین های دینی است* - از باغچه بیرون آمده، زمزمه کنان به سده نزدیک و از سمت راست، سه بار گِرد آن می گردند. سپس این خرمن هیزم را، با شعله ی لاله ها - که روشنی آن ها از آتشی است که بامداد از آتشکده آورده شده - از چهار سو آتش می زنند. شعله های آتش و نیزهلهله ی شادی ِشرکت کنندگان در فضا می پیچد. کشاورزان می کوشند مقداری از خاکسترِ سده را برداشته و به نشانه ی پایان یافتن ِ سرمای زمستان، گرما را به کشتزار خود ببرند. اعتقاد بر این است که در این شب، ستاره ی گرما به زمین می آید. "
* تا زمان قاجاریه، مردان زردشتی حق نداشتند لباس تیره رنگ بپوشند. پوشاک آنان می بایستی به رنگ سفید یا شیری باشد. مظفرالدین شاه با فرمانی این قانون را لغو کرد.
مطالب مرتبط: جشن سده . جشن سده در عصر حاضر. جشن سده و کیش زردشتی. زمان برگزاری جشن سده. شرکت کنندگان در جشن سده. جشن های باستانی و اسطوره ای
